درمان ADHD
هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند تشخیص دهد که آیا شما یا فرزندتان ADHD دارید یا خیر. مطالعه مورد اعتماد مزایای یک آزمایش جدید برای تشخیص ADHD بزرگسالان را برجسته کرد، اما بسیاری از پزشکان معتقدند تشخیص ADHD را نمیتوان بر اساس یک آزمایش انجام داد. برای تشخیص، پزشک علائمی را که شما یا فرزندتان در 6 ماه گذشته داشتهاید ارزیابی میکند.
پزشک شما احتمالاً اطلاعاتی را از معلمان یا اعضای خانواده جمع آوری میکند و ممکن است از چک لیستها و مقیاسهای رتبه بندی برای بررسی علائم استفاده کند. آنها همچنین یک معاینه فیزیکی برای بررسی سایر مشکلات سلامتی انجام میدهند. در مورد مقیاسهای رتبه بندی ADHD و آنچه که آنها میتوانند و نمیتوانند انجام دهند بیشتر بیاموزید. اگر مشکوک هستید که شما یا فرزندتان ADHD دارید، با پزشک در مورد ارزیابی صحبت کنید. برای فرزندتان نیز میتوانید با مشاور مدرسهاش صحبت کنید.
درمان ADHD
درمان ADHD معمولاً شامل درمانهای رفتاری، دارو یا هر دو است. انواع درمان شامل روان درمانی یا گفتار درمانی است. با گفتار درمانی، شما یا فرزندتان در مورد اینکه چگونه ADHD بر زندگی شما تأثیر میگذارد و راههایی برای کمک به مدیریت آن صحبت میکنید. نوع دیگر درمان رفتار درمانی است. این درمان میتواند به شما یا فرزندتان کمک کند تا نحوه نظارت و مدیریت رفتار خود را بیاموزید. هنگامی که با ADHD زندگی میکنید، دارو نیز میتواند بسیار مفید باشد. داروهای ADHD به گونهای طراحی شدهاند که بر مواد شیمیایی مغز تأثیر بگذارند تا شما را قادر سازد تکانهها و اعمال خود را بهتر کنترل کنید.
داروی ADHD
دو نوع اصلی از داروهای مورد استفاده برای درمان ADHD محرک و غیر محرک هستند. محرکهای سیستم عصبی مرکزی (CNS) رایج ترین داروهای ADHD هستند. این داروها با افزایش مقدار مواد شیمیایی مغز دوپامین و نوراپی نفرین عمل میکنند. نمونههایی از این داروها عبارتند از متیل فنیدات (ریتالین) و محرکهای مبتنی بر آمفتامین ( آدرال ). اگر محرکها به خوبی کار نکنند یا عوارض جانبی دردسرساز برای شما یا فرزندتان ایجاد کنند، پزشک ممکن است یک داروی غیرمحرک را پیشنهاد کند. برخی از داروهای غیر محرک با افزایش سطح نوراپی نفرین در مغز عمل میکنند. این داروها شامل اتوموکستین (Strattera) و برخی داروهای ضد افسردگی مانند بوپروپیون (ولبوترین) است.